Skip to content Atrybuty Boga – Bóg jest wszechwiedzący Atrybuty Boga. Bóg jest wszechwiedzący. Bóg wie wszystko, zna przyszłość, teraźniejszość i przeszłość. Bóg nie musi niczego się uczyć, ponieważ wie wszystko, wie wszystko sam z siebie. Bóg w Trójcy jest jednością, można powiedzieć zna siebie doskonale, Ojciec zna Syna, a Syn zna Ojca. Duch zna Syna, a Syn zna Ducha. Spójrzmy na kilka fragmentów, które pomogą nam zrozumieć dlaczego Bóg jest wszechwiedzący. Ewangelia Mateusza, 11 rozdział: „Wszystko zostało mi dane od Mego Ojca i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna Ojca tylko Syn i ten komu Syn zechce objawić.” W Ewangelia Jana, w 10 rozdziale, czytamy: „A jak mnie zna Ojciec i Ja znam Ojca i oddaję moje życie za owce.” Natomiast w 2 rozdziale Pierwszego Listu do Koryntian możemy przeczytać: „Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku, oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest, tak samo i tego co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego.” Widzimy, że Bóg wie wszystko. Możemy o tym przeczytać choćby w Księdze Hioba, w 37 rozdziale, cytuję: „Czy wiesz jak wiszą chmury, cuda Tego, który jest doskonały we wszelkiej wiedzy.” W Księdze Psalmów jest zapisane: „Wielki jest Nasz Pan i zasobny w moc. Jego mądrość jest niezmierzona.” W 1 rozdziale Pierwszego Listu Jana znajdujemy takie werset: „Przesłanie zaś, które słyszeliśmy od Niego i wam zwiastujemy, jest takie Bóg jest światłością i nie ma w nim żadnej ciemności.” Kolejny fragment jest zawarty w 46 rozdziale Księgi Izajasza: „Wspomnijcie rzeczy dawne i odwieczne, bo ja jestem Bogiem, nie ma żadnego innego, jestem Bogiem i nie ma nikogo podobnego do mnie; Zapowiadam od początku rzeczy ostatnie i od dawna to, czego jeszcze nie było. Mówię: Mój zamiar się spełni i wykonam całą swoją wolę.” W Liście do Rzymian, w 11 rozdziale, możemy przeczytać kolejny istotne wersety: „O głębokości bogactwa zarówno mądrości, jak i poznania Boga! Jak niezbadane są jego wyroki i niedocieczone jego drogi! Któż bowiem poznał myśl Pana albo kto był jego doradcą? Lub kto pierwszy mu coś dał, aby otrzymać odpłatę? Z niego bowiem, przez niego i w nim jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.” Ponownie wróćmy do Księgi Izajasza, tym razem 2 wersety z 40 rozdziału: „Kto kierował Duchem Pana, a kto był Jego doradcą, aby Go pouczać, kogo się radzi, aby nabyć rozumu, kto pouczył Go o ścieżkach sądu, kto nauczył Go wiedzy i wskazał mu drogę roztropności.” Oczywiście wiemy, że nikt, wiemy że tylko Bóg wie wszystko. Czasami rozmawiając z ludźmi widzimy pewien dysonans, niektórzy modląc się, mają wrażenie, że o czymś opowiadają Bogu. Powinniśmy natomiast pamiętać, że Bóg wie to wszystko. Jest to naturalne, że powinniśmy wylewać przed Nim nasze serce; szczególnie jeżeli podchodzimy do Boga jako naszego Ojca i chcemy Mu o czymś opowiedzieć. Bóg wie wszystko, zna wszystkie przyczyny, zna myśli, zna tajemnice, zna uczucia i zna wszystkie sekrety. W 33 Psalmie Księgi Psalmów, możemy przeczytać: „Pan patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich z miejsca w którym przebywa spogląda na wszystkich mieszkańców Ziemi. Ukształtował serce każdego z nich, przygląda się wszystkim i ich czynom.” Następnie w Psalmie 147, czytamy: „On liczy gwiazdy, nazywa każdą z nich po imieniu.” Księga Przysłów, 5 rozdział: „Gdyż drogi człowieka są przed oczami Pana i waży On wszystkie Jego ścieżki.” Zobaczcie jak wielkie płynie z tego pocieszenie, być może właśnie dla ciebie, jeżeli uznasz, że Bóg wie wszystko; jeżeli uznasz tą cechę Bożą. Bóg wie co cię spotka i planuje tak twoje życie, aby ono przebiegło jak najlepiej, to niesamowite, kiedy zdasz sobie z tego sprawę. Wiemy, że Pismo głosi, iż Bóg współdziała z tymi, którzy Go miłują, dla ich dobra. Wszystko układa dla ich dobra, to niesamowita rzecz, jeżeli tylko trwamy w Bogu, to ta obietnica jest naprawdę wyjątkowa. Bóg swoją wiedzą przenika wszystko, na koniec chciałbym podać kilka cytatów. Zobaczmy na 16 rozdział z Pierwszej Księgi Samuela, w której czytamy: „Lecz Pan powiedział do Samuela, nie patrz na jego urodę, ani na jego wysoki wzrost, gdyż go odrzuciłem, Pan bowiem nie patrzy na to, na co patrzy człowiek, bo człowiek patrzy na to co ma przed oczami, ale Pan patrzy na serce.” i teraz Psalm 139, od 1 do 8 wersetu, posłuchajmy: „Panie przeniknąłeś mnie i znasz mnie, wiesz kiedy siedzę i wstaję, z daleka znasz myśli moje, otaczasz moją ścieżkę i spoczynek. Wszystkie moje drogi są Ci znane, zanim na moim języku pojawi się słowo, Ty Panie już je znasz ,otaczasz mnie z tyłu i z przodu, i położyłeś na mnie Twoją rękę, zbyt cudowna jest dla mnie Twoja wiedza, jak wzniosła, nie mogę jej pojąć, dokąd ujdę przed Twoim Duchem, dokąd ucieknę przed Twoim obliczem, jeśli wstąpię do nieba Ty tam jesteś, jeśli przygotuję sobie posłanie w Szeolu, też tam jesteś.” To wspaniała cecha Boga, zachęcam do tego, abyś czytał Słowo Boże i poznawał Boga takim jakim naprawdę jest. Amen Related Posts
Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jego doradcą?” Musimy wierzyć w Boga i ufać Jego drogom przez wiarę. Bóg jest gotowy i chce objawić samego siebie poprzez swoje wspaniałe ścieżki tym, którzy w Niego uwierzą.
Odmieniaj Ženy jsou nevyzpytatelné. Uh, choval se Patrick poslední dobou nevyzpytatelně? Czy Patrick zachowywał się ostatnio nieskładnie? Cesty Páně jsou nevyzpytatelné. Niezbadane są wyroki Pana. Něco jsem vydělal, ale děvky jsou nevyzpytatelný. Zarobiłem, ale z dziwkami nigdy nic nie wiadomo. Co se týče poslanců, zdá se, že cesty Páně jsou nevyzpytatelné! Można powiedzieć, że niezbadane są losy sprawozdawców europarlamentarnych. Europarl8 Nevyzpytatelné chování, paranoia, problémové impulzivní chování. Agresywne zachowanie, paranoja, kłopoty z panowaniem nad impulsami. Tento vrah je pro nás nevyzpytatelnou zrůdou. Morderca to dla nas niewyobrażalny potwór. Cesty Páně jsou nevyzpytatelné. Niezbadane są wyroki Boże, Elwood. Cesty Páně jsou nevyzpytatelné. Niezbadane są wyroki Boże. Myslela jsem si, že to konečně začala vidět stejně jako my, ale byla nevyzpytatelná. / Myślałam, że zaczyna widzieć / wszystko w nasz sposób, / lecz ona udawała. Nevyzpytatelné jsou stezky Páně. Niezbadane są ścieżki Pana. Vážím si nevyzpytatelných bojovnic. I pielęgnować przebiegłych bojowników. Očividně nemá páru o tom, jak nevyzpytatelné je kukuřičné suflé. Oczywiście, nie ma pojęcia, jak humorzasty jest kukurydziany suflet. Vyděšený člověk se někdy zachová nevyzpytatelně. Przestraszony człowiek nie zawsze zrobi to, czego oczekujesz. Protože jeho cesty jsou nevyzpytatelné. Vždyť víš, cesty Boží jsou nevyzpytatelné. Wiesz co, Bóg działa w niepojęty sposób. Tiberias si myslí, že jsem nevyzpytatelná Tyberiasz uważa, że jestem nieprzewidywalna opensubtitles2 Boží cesty jsou nevyzpytatelné. Nevyzpytatelné chování lidí s bipolární poruchou vyvolává u členů rodiny zmatek. Chwiejność zachowań osób z psychozą maniakalno-depresyjną zupełnie zbija z tropu ich krewnych. jw2019 Danny se mi zdá... nevyzpytatelný a nevyrovnaný Danny wydaje mi się nieco.. niekonsekwentym osobnikiem opensubtitles2 Takže jsme přirozeně použili symbol tajemného a nevyzpytatelného světadílu, rozumíte? Musimy zatem użyć symbolu tajemniczego, nieznanego kontynentu, jasne? Literature Jak ukazují minulé i současné ropné šoky, dojde-li k nevyzpytatelným výkyvům cen ropy, stávají se rozdíly mezi sazbami daně z plynového oleje používaného jako pohonná hmota v jednotlivých členských státech ještě citlivější otázkou. Jak wynika z przeszłych i obecnych kryzysów paliwowych w przypadku gwałtownych wahań cen ropy naftowej różnice w podatkach od oleju napędowego stosowanych w poszczególnych państwach członkowskich stają się jeszcze bardziej drażliwą kwestią. EurLex-2 Cesty Páně jsou někdy nevyzpytatelné. Niezbadane są wyroki Boskie. Dr. Wadeová a já jsme nevyzpytatelní. Dr Wade i ja połączyliśmy siły. Vážně máš nevyzpytatelné cesty. Niezbadane są twoje ścieżki. Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M
Tłumaczenia w kontekście hasła "les voies du seigneur" z francuskiego na polski od Reverso Context: Crois-tu que les voies du Seigneur soient impénétrables ?
O rozpoznawaniu powołania 1. Boży projekt życia Jeśli pragniesz rozpoznać swoje powołanie, miejsce w życiu, znaleźć Boży projekt życia dla siebie, postaraj się najpierw rozpoznać Jezusa, znaleźć Go, spotkać się z Nim. Nie uciekaj przed Jego głosem, wzrokiem. Otwórz się całkowicie na Jego Ducha i proś Go tak jak umiesz swoimi słowami, sercem, myślą. Niech to będzie modlitwa Twojego życia. Stań w prostocie swego ducha i uświadom sobie obecność Tego, który jest Panem naszego życia, także Twojego. On jest Drogą, którą chcemy iść. On jest Prawdą, którą szukamy. On jest Życiem, za którym tęsknimy. On jest Słowem Bożym dla każdego z nas. To On - Jezus Chrystus - powołuje człowieka do pełni wiary, nadziei i miłości, do życia autentycznego, ewangelicznego. Potrzeba więc spotkać się z Nim na modlitwie. Jak przyjaciel z przyjacielem - z Boskim Przyjacielem (nie ma lepszego przyjaciela, jes li go masz - to zdradzasz swoja wiarę), jak człowiek z kochającym nas Zbawicielem. Zaufaj Mu bezgranicznie. On ma dla Ciebie najlepszy projekt życia. Najwspanialszy - jeśli zgodzisz się z nim i przyjmiesz jako Boży dar. Nie załamuj się swoimi upadkami, grzechami czy niewiernościami. One świadczą tylko o naszej ludzkiej nędzy. Niekiedy dopuszcza je Pan, abyśmy nie polegali na swoich siłach, ale na mocy i łasce Bożej, codziennie zdobywanej życiem wiary, uczynkami, modlitwą, miłością bliźniego czy wiernością Bożemu natchnieniu jak i swojemu powołaniu. Z tych grzechowych ran możemy powstać mocą Jezusa. To On zbawia; nie ja i nie Ty. Ani rady kogoś innego. Do Jezusa zatem się odwołuj. Powierz się Jemu całkowicie. "Nic beze Mnie uczynić nie możecie" - woła On z kart Pisma św. Jeśli chcemy powstać z grzechu, wybrać właściwą drogę w życiu czy zdecydować o czymś najważniejszym, musimy rozpoznać Jezusa, mieć Jego przebaczenie, światło, łaskę, czy jakiś stały pokarm dla naszego życia duchowego. Jezus Chrystus, którego rozpoznałeś, ukochał Ciebie do granic szaleństwa. Znakiem Jego miłości jest Krzyż, Eucharystia, drugi człowiek. Tak konkretna jest miłość Jego do nas. Ukochał nas do końca aż po śmierć krzyżową aż po bycie dla wszystkich pokarmem, aż po bycie z nami zawsze i aż po utożsamienie się z każdym człowiekiem ("Cokolwiek uczynilis cie..."). Każdy chrześcijanin to człowiek idący za Chrystusem, zasłuchany w Jego głos i realizujący w swoim życiu słowa Ewangelii - radosnej Dobrej Nowiny. Nasz Pan wzywa każdego z nas do konkretnej drogi, na której będziemy rozwijać się, wzrastać i urzeczywistniać swoje chrześcijańskie powołanie. Bóg pierwszy umiłował człowieka i oczekuje odpowiedzi. Takiej samej odpowiedzi. Nie jakiegoś życia przeciętnego, szarego, skarłowaciałego duchowo, ale życia pełnego, autentycznego. Miłość domaga się miłości. To jest zasada psychologii. Nie można przeżyć życia bez spotkania się z Chrystusem, bez doświadczenia Jego miłości pełnej, przebaczającej i ciągle dającej się ludziom. Dopiero po przeżyciu spotkania z Jezusem i ukochaniu Go możesz iść dalej. Nie podejmuj żadnych decyzji wiążących w chwilach strapienia, zwątpienia czy kuszenia. Możesz iść za Chrystusem różną drogą: naturalną drogą życia małżeńskiego, drogą bezżenności kapłańskiej (celibatu) bądź drogą rad ewangelicznych czystości, ubóstwa i posłuszeństwa wg reguły jakiegoś zakonu czy instytutu, żyjąc w samotności lub we wspólnocie w zależności od różnorodnego charyzmatu. Życie zakonne mogą prowadzić również kapłani i ludzie świeccy. Co więcej, każdy chrześcijanin ma żyć na co dzień Ewangelią - radosna Dobra Nowina o Zbawieniu. Wybór drogi zależy więc od Ciebie, od tego w jaki sposób kochasz Jezusa. Czy jest On Panem Twojego życia? Czy jest On jedynym Twoim Zbawicielem ? Czy kochasz Go nade wszystko ? Jeśli tak, to bądź konsekwentny, odważny, wspaniałomyślny. To Pan daje nam czyste pragnienia, podsuwa dobre myśli. On też dodaje łaski i mocy zwłaszcza tym, którzy Mu służą z serca i z radością. Jeśli chcesz wybrać Jego drogę, to staraj się porozmawiać z Nim. Pozwól przemówić Jezusowi. On przemawia w sercu, w ciszy, w pięknie przyrody, w Kościele, w słowie Biblii, w Eucharystii, przez drugiego człowieka, w codzienności... Niech to nie będzie monolog ale dialog pełen miłości Bożej i ludzkiej. Taki szczególny czas modlitwy i pomoc w rozeznawaniu Bożego projektu życia wobec Ciebie ofiaruję Ci podczas rekolekcji i dni skupień dla młodzieży męskiej, na które w progi Karmelu zapraszam Ciebie i Twoich kolegów. 2. Kryteria rozpoznawcze powołania Rozpoznanie powołania zakonnego dokonuje się nie tylko przed wstąpieniem do zakonu, ale również przez wszystkie etapy formacji (postulat, nowicjat, studia). Proces dojrzewania powołania jest bowiem włączony w rozwój osoby i jej dojrzałości ludzkiej. Ze strony kandydata (aspiranta) do zakonu wymaga się przede wszystkim otwartości, prostoty, prawej intencji woli poświęcenia się Bogu oraz ludziom. Powinien się on najpierw zapytać siebie ze szczerością, na modlitwie przed Panem, czy został powołany do życia zakonnego (karmelitańskiego). Pomocą ku daniu odpowiedzi mogą służyć: znaki pozwalające rozpoznać wolę Bożą, przejście określonych prób klarujących powołanie, kierownictwo duchowe stałego spowiednika, szczere rozmowy duchowe z osobami pracującymi przy dziele powołań. Kryteria rozpoznawcze zdatnośc kandydata do życia zakonnego a/ negatywne (niedobór wskazujący na brak prawdziwego wezwania Pana do życia zakonnego): brak równowagi psychicznej lub zdrowia (psychicznego lub fizycznego) istnienie sytuacji rodzinnej stojącej na przeszkodzie zupełnemu oddaniu się życiu konsekrowanemu, temperament niezdolny do życia w posłuszeństwie, ubóstwie, czystości, we wspólnocie, w skupieniu czy poświęceniu się apostolstwu, brak równowagi uczuciowej, bez której niemożliwe jest życie w celibacie, niezdolność do osobistej integracji ze wspólnotą zakonną. b/ pozytywne (przymioty osoby, które uzdalniają ją do podjęcia życia zakonnego): wartości moralne jak szczerość, wierność danemu słowu, szacunek wobec innych, poczucie sprawiedliwości, dobra wspólnego, zdolność do przyjaźni, dyspozycje psychologiczne jak zdrowie, równowaga, dojrzałość, umiłowanie pracy, umiejętność współpracy, zalety natury intelektualnej jak zdolność słusznego osądu, zrozumienie i przyjęcie wartości życia zakonnego, zdatność do podjęcia studiów filozoficzno-teologicznych (dotyczy kandydatów do kapłaństwa), przede wszystkim życie we współpracy z Bożą łaską (autentyczne życie chrześcijańskie). Wymagania Zakonu przy dopuszczeniu do konkretnego życia charyzmatem terezjańskim (przy profesji wieczystej): zdolność do relacji osobowych z Bogiem i do przyjaźni z Chrystusem, właściwych życiu modlitwy, oderwanie i samotność, dyspozycja do życia we wspólnocie braterskiej z prostotą i umiarem, żywy zmysł Kościoła, który wyraża się w gotowości do pracy na jego usługach, chęć realizacji w swoim życiu charyzmatu Karmelu terezjańskiego. Trzeba jednak pamiętać, że nie wystarczy stwierdzić istnienia kilku warunków pozytywnych. Bardziej konieczna jest rzeczywista zgodność większości z nich pomiędzy sobą, a przede wszystkim, by widoczne było życie łaską Bożą w wewnętrznej przemianie dokonującej się w powołanym. Powyższe kryteria są wymagane przy profesji wieczystej (po sześciu latach formacji), a przy wstąpieniu do zakonu powinny one wystąpić przynajmniej w formie zalążkowej.Święta Hildegarda z Bingen jest autorką trzech ważnych dzieł mistycznych: Scivias, napisane między 1151 r. i1152 r., Liber vitae meritorum (1158-1163) i Liber divinorum operum (1163-1174). Scivias, z pełnego tytułu: “Sci vias domini”, co oznacza “poznaj ścieżki Pana”. Dzieło zawiera opisy 26 wizji.
niezbadane są ścieżki pana biblia
